Memoires Dojo Burning Heart

Douches
Afgelopen week hebben we 2 dagen zonder warm water gezeten in de mannenkleedkamer.
Er was een storing opgetreden in de verwarmingsketel die voor warm water moet zorgen.
Nu kan naar wat nu blijkt de linker douche al een tijd niet gebruikt worden en sprong de douche er naast spontaan aan en uit. Er zijn spullen besteld om dat euvel te verhelpen zodat alle 4 de douches weer naar behoren werken.

Memoires
Meer nieuws van de Dojo is er momenteel niet te melden dus maak maar een aanvang met mijn memoires betreffende Dojo Burning Heart.

Het begin:

Het oprichtingsjaar van Dojo Burning Heart lag in de tijd dat de crisis niet alleen Nederland teisterde maar zich over de hele wereld deed gelden. We spreken dan over het jaar 1999.
Het ontslaan van personeel in allerlei branches was aan de orde van de dag en juist in die periode nam Jerry het besluit om een sportschool te beginnen, wel op kleine schaal maar toch. Hem was ter ore gekomen dat er een ruimte te huur was vlak bij zijn autopoets bedrijf.
Het bewuste pand stond al een tijdje leeg en leek Jerry uitermate geschikt om een van zijn dromen te laten uitkomen.
Ik heb geen idee wat er voorheen in gezeten had, wel dat er een keuken aanwezig was op de plaats van de huidige kleedkamer. Voor de rest was het een lege ruimte die bereikbaar was via een nogal steile maar brede trap. Ik ga wat terug in de tijd, het was lunchtijd bij Otopoets en vanaf de plek aan tafel had ik zicht op de buitendeur. De grote schuifdeur, zeg maar entrée van ons bedrijf werd altijd naar beneden gedaan als de lunchtijd aangebroken was, dit vanwege ongewenst lawaai en beter zicht op wie binnen kwam. Dat moest door een losse deur naast de grote ingang. Ik zag vanuit mijn ooghoeken de deur opengaan en twee personen in de deuropening staan.

Voor mij totaal onbekenden en mijn eerste indruk was niet al te best, nu ben ik altijd kritisch geweest dus dacht zal wel aan mij liggen.
Ik riep Jerry om hem te vertellen dat er mensen voor hem waren beneden op de werkvloer.
Even later ging hij de trap af om een paar tellen later met bewuste personen zijn kantoor in te gaan. Iets wat regelmatig voorkwam en ik geen aandacht aan schonk om wat later weer aan het werk te gaan. Het gesprek wat Jerry met deze mensen had nam ruim een uur in beslag en nadat ze weg gegaan waren vroeg hij aan mij of ik even boven wilde komen.
Pa, ik moet je wat vertellen, ik loop al een tijdje rond met het idee een Dojo te beginnen.
Mijn eerste vraag aan hem was… joh wat is een Dojo eigenlijk?
Nadat hij me uitgelegd had wat een Dojo voorstelde was mijn volgende vraag, waar wil je dat gaan doen. Hij antwoordde: ik heb vlakbij Otopoets een ruimte aangeboden gekregen om mijn droom waar te maken en de twee personen die net de deur uit lopen zijn mijn twee beoogde leraren. Hun namen zijn respectievelijk, Noël Twight en Joey Mézieres.

Het duurde even voor het op me ingewerkt was en nadat het tot mijn volle bewustzijn was doorgedrongen stond ik één moment met mijn mond vol tanden zoals de uitdrukking luidt.
Doordouwer zoals Jerry nam hij me even later mee naar de beoogde ruimte om me het een en ander te laten zien.
Toen we naar die ruimte liepen spookte allerlei gedachten door me heen en de voornaamste was, waar begint die gozer aan in deze tijd van crisis.
Sprak die gedachte ook uit maar op de voor Jerry kenmerkende manier had hij zijn antwoord reeds klaar, niemand ook jij niet kan me hiervan afbrengen.
Volgende vraag aan hem: wat vind je broer hiervan? Pa, jullie zijn precies eender maar Marco staat hier positief tegenover en steunt me bij het idee een eigen Dojo te beginnen.
Had al snel in de gaten dat een weerwoord niet hielp dus accepteerde zijn idee.
Eenmaal binnen gekomen raakte ik onder de indruk van de ruimte al kon ik me geen voorstelling maken hoe het eruit zou gaan zien.