Kerstmis, Zondagmis, niks Mis mee!

Vandaag las ik het bericht van Jerry dat de grens van 100 personen bereikt is wat betreft de Nieuwjaarsduik. Persoonlijk had ik deze opkomst niet verwacht en ben best een beetje sceptisch of daadwerkelijk iedereen op komt dagen nieuwjaarsdag voor een duik in het koude water. Alle ingrediënten voor een heuse happening zijn in ieder geval voor handen. Mark van de Toorn, onze tijdelijke schoonmaker, plaatste een bericht op Facebook dat hij de rookworsten regelt. Nu is het regelen van rookworsten niet zo moeilijk echter betalen van die dikke 100 rookworsten is een andere zaak. Benieuwd naar zijn reactie! In gedachten zie ik het al voor mij, ruim 100 personen opgesteld in één rij en dan langs mijn camera rennend het koude water in. Heb die dag assistentie van René Taling die een 2de camera hanteert zodat alles goed in beeld komt.

Ruth Krooshof
Deze week staat er in de Gooi en Eemlander een stuk over Ruth Krooshof. Een vrouw die ik heb leren kennen in onze Dojo en dan met name de Fitnessruimte. In een openhartig interview verteld deze 32-jarige topper, in het dagelijks leven doventolk, over haar strijd tegen overgewicht, haar knappe hardloopprestaties en de nare opmerkingen die ze regelmatig tijdens het lopen naar haar hoofd krijgt geslingerd. Ruim 3 jaar geleden begonnen met haar strijd tegen de vele pondjes die Ruth in de weg gingen zitten. Ruth is vanaf het eerste uur een hartstochtelijke volger van mijn blog en toen de Fisherman Friends Run te Hellendoorn voor de deur stond en zij zich als een van de eerste had opgegeven vertelde ze dat ze zelf ook een Facebook pagina had genaamd FitFatFine. Daarin is een blog opgenomen van haar hand waarin allerlei verhaaltjes staan over o.a. haar strijd tegen overgewicht. De reden waarom ik dit in mijn blog vermeld is dat ik grote bewondering voor haar en haar doorzettingsvermogen heb en het feit dat het gewoon een meid is die van haar hart geen moordkuil maakt gezien het artikel in de krant. Ruth ga door op deze weg en ik weet, het is soms naar die opmerkingen, maar probeer ze te negeren.

Rise of an Empire
Volgend jaar, wat bijna zo ver is, start ik met een rubriek over het ontstaan en bestaan van Dojo Burning Heart in mijn wekelijkse blog. Het ligt in de bedoeling om telkens een stukje te schrijven vanaf het prille begin tot aan heden. Sinds kort ben ik begonnen om op een hopelijk interessante manier een kijkje te geven in het reilen en zeilen van Burning Heart. Ben op moment klaar met het inventariseren van allerlei gebeurtenissen zoals onder andere, de groei van een enkele ruimte tot wat er nu staat, bekendheden die seminars gegeven hebben op onze Dojo, vertrek en komst van trainers, wat overigens reuze mee valt, en andere bijzondere voorvallen in mijn ogen. Het ligt in de bedoeling om deze rubriek te integreren in mijn bestaande blog welke overigens de 50ste editie nadert. En als ik onze webmaster mag geloven bevindt de blog zich nog steeds in een fiks aantal lezers, wat mij met veel vreugde vervult.
Hier alvast een stukje waarmee ik deze rubriek aanvang.

HOOFDSTUK 1 ( HET ONTSTAAN )

Het was rond het middaguur in de maand september van het jaar 2008 en zat samen met de Crew van Otopoets aan de lunch. Vanaf de plek aan onze eettafel had ik zicht op de buitendeur die ik op een gegeven moment open zag gaan. In de deuropening stonden 2 mannen die mij onbekend voor kwamen, nu was het bij Otopoets net de zoete inval dus gaf Jerry, die tegenover mij zat een seintje en riep, bezoek voor je. Jerry stond op en keek naar beneden waar de 2 mannen nog steeds in de deuropening stonden. Jongens kom maar naar boven riep hij, hier bevindt zich mijn kantoor waar we rustig kunnen praten. De heren kwamen de trap op en met medeneming van zijn lunch ging Jerry de voor mij nog onbekende jongens voor naar zijn kantoor. Even later ging de deur open en Jerry vroeg aan mij om 2 koffie te halen voor zijn bezoek. Ik mompelde zoiets van; “joh heb je polio, dat kan je toch zelf wel”, maar of hij hoorde mij niet of hij deed alsof.
Wilde hem niet voor het blok zetten dus even later zette ik de koffie op tafel.
Het gesprek duurde een klein uur en wat later kwam Jerry met die 2 gasten de trap af en begeleidde ze naar de deur. Toen de jongens de deur uit waren gegaan vroeg hij of ik even naar kantoor mee ging omdat hij wat belangrijks te vertellen had aan mij. Dacht onderweg noch goh waarom vraagt hij Marco niet mee maar die bleek reeds op de hoogte te zijn van zijn plan.
Boven gekomen gingen we tegenover elkaar zitten en toch wel nieuwsgierig geworden zei ik, brand maar los met je belangrijke nieuws.
Pa, ik heb het plan opgevat om een heuse sportschool te beginnen en die 2 jongens wil ik graag als leraar hebben.
Tot zover, de rest is in het nieuwe jaar te lezen.